maandag 28 juli 2014

28 juli - Over winkels en een bak lawaai

Maandag 28 juli

Wat thuis nooit lukt, om 6 uur aan het ontbijt zitten, lukt hier moeiteloos! De natuurlijke klok is nog wat in de war, om 5 uur klaar wakker.

Alle gebruikelijke Amerikaanse ontbijtgerechten zijn er: wafels (zelf bakken!) met een soort slagroom/boter en maple syrup, roerei, worstjes, pancakes, muffins, koeken, yoghurt, fruit, cornflakes in allerlei soorten en ja, als je heel goed zoekt is er zelfs brood! Die wafels zijn briljant, die horen bij het VS-gevoel. We bakken er drie, maar al na één wafel hebben we het gevoel dat we ploffen. Dit soort caloriehoeveelheden zijn we niet gewend. En dan doen we er niet eens drie eetlepels van die vette slagroom op zoals de Amerikaan naast ons.

Ons doel van vandaag is de Mall of America, de op een na grootste overdekte winkelmall inclusief zeeaquarium en pretpark, maar omdat we zo idioot vroeger wakker zijn moet dat nog even wachten. Daarom een rondje Minneapolis. Al om 7 uur zitten we in de auto! Minneapolis heeft een aantal meren binnen de stadsgrenzen, die we gaan bekijken.


Ze zijn bedoeld als recreatiegebied voor de inwoners van de stad. In de wijken rondom de meertjes staan onwijs grote huizen; er zouden minstens tien gezinnen in kunnen wonen. We bekijken de allereerste brug van Minneapolis, pas gerenoveerd. Op deze plek trokken de pioniers over de rivier de Missisippi. We bezoeken een mini farmer’s market en wanen ons weer even op Bali: de spullen die ze verkopen zagen we ook op de markt daar. De verkopers zijn alleen maar Aziaten, de klanten meestal ook (behalve de struise Russische vrouw met haar chagrijnige hoofd die zelfs van het bedrag van 1 dollar voor een bosje kruiden nog een kwartje afpingelde bij een verkoper van hooguit 14 jaar.


Inmiddels is het zo'n 11 uur en gaan we terug naar de buurt van ons hotel, om de Mall of America te verkennen. Na eerdere zoektochten bij malls zullen we nu goed onthouden waar onze auto geparkeerd staat, zeker gezien de grootte van de het complex.
Het blijkt inderdaad een supergroot gebouw. Vier grote overdekte parkeerplaatsen, vier ingangen, drie lagen winkels, grote warenhuizen van drie etages op de hoeken en in het midden een pretpark met rollercoasters en andere kermisattracties. ’s Ochtends is het nog redelijk rustig, alhoewel het lawaai in het pretpark anders doet vermoeden. Als gevolg van de glazen overkapping kan het geluid niet weg en klinkt het alsof we in een overdekt zwemparadijs van Center Parcs zijn beland.
De winkels in deze mall zijn dezelfde als die in alle malls zijn: de grote merkwinkels, veel kleding en elektronica, cosmetica, maar hier ook veel winkels die gericht zijn op kinderen. Snoep, speelgoed, computerspellen en een grote Lego-store. In de mall lopen opvallend veel Somaliërs; het is het eind van de ramadan en blijkbaar viert de grote populatie Somaliërs die in Minneapolis woont dit met een dagje uit in the Mall of America.  Moeders en dochters hebben hun handen beschilderd met hennamotieven en hun kleding en sluiers zijn versierd met glimmende gespen en knopen. De jongens dragen gewone vrijetijdskleding, maar ze dragen allemaal gloednieuwe felgekleurde sportschoenen. Footlocker heeft goede zaken gedaan.


We bekijken wat winkels, kopen nieuwe Nikes voor Henk, zoeken ons een rolberoerte naar een betaalbaar oogpotloodje (‘No mam, prices really start at 20 dollars here’), eten een broodje op het foodcourt, fotograferen de knalroze barbie VW Kever en kijken vooral veel rond naar de feestende gezinnen en de vele moddervette Amerikanen. We constateren dat de mededeling dat 40 % van de Amerikanen leidt aan min of meer ernstig overgewicht, hier zeker klopt – en dat het in deze streek dan om ‘meer ernstig’ gaat.



’s Avonds eten we bij onze favoriete Panda Express op het foodcourt. Het is zo mogelijk nog drukker in de mall. Groepjes Somalische jongens worden door veiligheidsmedewerkers uiteen gejaagd (Keep moving), de karretjes in de attracties van het pretpark zitten vol met Somalische kinderen. De herrie is oorverdovend! Gauw slapen en morgen de stad uit om het platteland van Minnesota te bekijken. 

1 opmerking:

  1. Wat een herkenbaar verhaal! Ons afsluitende diner in 2010 vond plaats bij de Panda Express op het foodcourt van de Mall of America...

    BeantwoordenVerwijderen